Ik weet het, het is lang
geleden dat ik nog iets op mijn blog postte. Laat ons zeggen dat het leven het
even had overgenomen van de tijd. In die maand en meer dat ik niet schreef is
er namelijk zo ontzettend veel gebeurd en gedaan.
Ik was in Rome; kwam, zag
en overwon, misschien niet de stad maar alleszins toch het stratenplan. Ik ging
er heen met nieuwe vrienden, liep er oude tegen het lijf en misliep andere. De
stad was oud en zo voelden wij ons ook. Al is dat relatief wanneer je 17 en ouder
dan ooit bent. We genoten van onze vrijheid en waren dankbaar voor onze tijd.
Maar met Pasen ging ook ons reisje voorbij, en dus spoorden/vaarden/reden we
terug naar Mostar.
Eenmaal terug begon het
werk weer, het werk dat we zorgvuldig hadden uitgesteld tot na onze reis. Het
gewone huiswerk werd aangevuld met de organisatie van een ‘Trash Fashion Show’
en presentaties over aanmeldingen aan universiteiten. Voorts was er nog de laatste
Culture Week van het jaar die afgerond werd met het eerste openlucht feestje
van het seizoen.
Het weekend dat daarop
volgde, was het weekend met de eerste duik in de zee van het jaar. Bo
(Nederland), Marketa (Tsjechië), Yuval (Israël) en ik trokken naar de
Kroatische kust. We vertrokken zaterdag voormiddag –ongeveer een uur later dan
gepland dankzij altijd-late-Yuval- maar we hadden geen haast en dus geen
zorgen. Eens we aankwamen aan de zee kochten we rantsoenen voor de avond en
zochten we een strand uit waar we ons kamp opzetten. We trokken bikini’s en
zwembroek aan en namen en renden in het veel te koude water. Wat volgde was een
namiddag gezellig samen zijn en genieten van het feit dat we daar waren; een
ietwat verlaten kei-strand aan de Adriatische zee. ’s Avonds was er nog een
heus avontuur met er niet in slagen ons potje te koken en een kok met een boot
die graag die taak gratis op zich nam. In de boot zaten en aantal mannen van de
meer-dan-middelbare-leeftijd met een pak kaarten in de hand en een teveel aan
wijn in het hoofd. Ze waren ontzettend vriendelijk en wij hadden de tijd van
ons leven, lachend met die ene man die begon te dansen en de andere die trots
zijn Facebook foto’s toonde. Na het diner op de boot volgde nog een nachtelijk
plons in het water en een relatief slapeloze nacht op het strand. In de ochtend
bestudeerden we de voortplanting van de schildpad in de natuur en keerden we
terug naar Mostar.
Er kwam meer werk voor
school en de second-years verlieten Mostar om een weekje elders te gaan
studeren. Het begon tot ons door te dringen dat ze hier niet zo lang meer
zullen zijn. De laatste maand is van start gegaan.
Nog één maand in Mostar
voor de zomer start. Nog één maand in Mostar voor de second-years afstuderen.
Nog één maand voor we afscheid moeten nemen, of het nu tijdelijk is of niet.
Het is voorbij gevlogen dit eerste jaar, en ik kan alleen maar blij zijn dat er
nog een jaar komt. Al mag ik er nog niet te veel aandenken. Voorlopig moet ik
focussen op de examens die er aan komen. En op blijven genieten, groeien en
gelukkig zijn.
Tot binnenkort,
Amber
