Wanneer Sinterklaas het land uit is, komt de Kerstman er aan, en wanneer die komt is het tijd voor vakantie! Voor ik vertrok zei ik tegen mijn 7-jarige neefje dat ik zou terug komen als het koud zou zijn. Nu de temperaturen met het nul punt flirten, zowel in België als in Mostar, is het wel duidelijk dat mijn eerste trimester er bijna op zit. God wat is het snel gegaan.
Maar goed, eerst nog even over Sinterklaas. Gisteren en vorige week hebben we die goed heilig man weer gevierd. Vorige week was dat met pepernoten bakken -dat krijg je als je geadopteerd bent door Nederlanders- en daarna ‘Alles is Liefde’ kijken. Het was echt ongelooflijk gezellig om met z’n zevenen in een kleine keuken te zitten, verbaasd over het feit dat ze speculaaskruiden verkopen in Bosnië.
Gisteren was het cadeautjestijd! Na een lange discussie over naar welk restaurant we gingen gaan en Kim die nog in zeven haasten haar gedicht moest overschrijven vertrokken we gewapend met cadeaus, gedichten en pepernoten op ‘Dutchie Dinner’! Na een pizza, begonnen we verassingen uit te wisselen. Het plan was om iets te kopen van maximum 5 euro en dan ook een spottend gedichtje te schrijven over de begunstigde. Ik gaf Bo een sjaal en kreeg van Jochem een leuke muts terug.
Maar het meest belangrijke was wel het gedicht. Het is niet heel erg gepast om volledig op het wereldwijde web te gooien maar ik kan jullie wel een fragment geven, kwestie van een idee te hebben hoe het werkt.
“Lieve Amber,
Het is niet makkelijk voor jou,
Tussen al die Hollanders als Belgische vrouw.
Ze lachen om je woorden en je accent,
Maar dat is je eigen schuld want je komt uit Gent”
Dit beginstuk werd gevolgd door allerlei ongepaste opmerkingen om te besluiten met
“Piet heeft toch nog wat gevonden niet ongezond of stout,
Maar iets om je warm te houden omdat ie van je houd.”
Persoonlijk vond ik het heel erg grappig en ook wel lief!
Na ons dinertje zijn we nog even naar het feestje ter gelegenheid van het einde van het jaar gegaan, wat me terug brengt bij het feit dat mijn eerste periode hier er bijna op zit. Binnen een week zit mijn eerste echte dag thuis er al op. We hebben nog een week les, al hebben we dinsdag ‘reflection day’, een Winter Gala en een Winter Arts festival voor de boeg , maar daarna vlieg ik weer naar het ouderlijke nest.
Ik vraag me soms af waar de tijd naar toe gegaan is. Het lijkt alsof alles net gebeurd is, terwijl ik hier al meer dan 3 maanden woon. Aan de andere kant lijkt het ook alsof ik al eeuwen niet meer thuis ben geweest.
Ik kan echt niet wachten om terug de luxe te hebben van een eigen kamer en altijd propere badkamer, een ouder die voor je zorgt en een altijd gevulde koelkast. Al moet ik toegeven dat alles went, en dat voor jezelf verantwoordelijk zijn best wel leuk is!
Tot gauw,
Amber
